خـــــــدایا :

شاید تنها تو بدانی که اینجا ماوای دلتنگی من است

اینجا سطرهای نا شناخته ای دارد که تنها تو میفهمی شان  

نکند فراموشم کرده ای که باز  در هاله ی دلتنگی ها غوطه میخورم

خدایا

موج دلتنگیها طوفان دلخوشیهایم شده ...

ناصبوری ام را لغزش به حساب نیاور ...

دنیا رفیق مزاحم است ... کودکی ام را پس نمیدهد

خــــدایا :

آمده ام سوالهای بچه گانه ام را صادقانه بپرسم :

میدانم تو مثل همیشه سکوت میکنی .من حتی  به الهام سکوتت هم تازه میشوم ...

خـــدایا :

میخواهم برایم بگویی چرا خوابِ شبهای دلتنگیم تعبیر نمی شود؟

چرا هفت فصل عاشقی بهار ندارد ؟

چرا دیگر استجابت دعاهایم تمام شده ؟

میخواهم بدانم ! زمانه که  مرا به بازی گرفته به بهشت میرود یا جهنم ؟

خدایا :

میگویند مومن به درگاهت نماز می آورد  ...

بندگی و ناتوانی ام را به درگاهت آورده ام  ... می پذیری ام ؟