مجال ِ ماندن نمانده است

نه سحر نزدیک است

و

نه جان ِ نگاشتن باقی

بدرود...

همیشه میگویند نباید توانست دلی را شکستن .

ولی انگار قلب من تا همیشه شکسته است

انگار تنهایی ام تا همیشه خاکستری و چشمهایم تا همیشه بارانی ست

 

پ.ن : اعصابم خورد و خمیره اساسی

پ.ن : احمدی نژاد هم ولماگ زده ...

آخرین دلخوشی

 

 

کوچه ی خاطراتمان را آذین بسته ام...

ایوان چشمهایم را با شبنم اشک شسته

و برای حریم عاشقانه مان ، سفره ای به وسعت تنهایی ِ باورهایم گشوده ام ...

تو

امشب بر مزار ِ شادمانی ام دعوتی

و تولد دلتنگی ام را خواهی ستود ...

                              م اشک دلتنگی

خــــــــــدایا !!!

این دنیا همون زندونیه که تو برام ساختی ...

این نوشته ها همون حصاریه که تو خواستی تا آخر دنیا اسیرش بشم ...

تاریکیه این صفحه ، سیاهی ِ تقدیری بود که روز اول ندونسته قبول کردم ....

مگه یه پرنده ی بی جون چقدر تو قفس تاب میاره ؟؟؟

خسته شدم ... دیگه رمق ِ بال زدن تو این قفس رو ندارم ....

تو برام بگو تو این دنیا به چی دل خوش کنم که یه روز از دستش ندم ...

با چی خودمو گول بزنم که زمونه ازم پس نگیره ؟؟؟

به کی حرف دلمو بگم که تلخی ِدلتنگیامو باور کنه ؟؟؟

کاش یکی از اون چراهای همیشگیمو جواب میدادی !!!

از اون جوابایی که آرومم میکنه و میدونم که حقیقت داره .. از همونا که باورش آسونه ...از موعظه ی آدما متنفرم

من فقط از خودت جواب میخوام .. از خود ِ خودت

تو که میدونی پر زدن تو این قفس توان ِ زیادی میخواد ...

من این توان رو ندارم ...

پس نای ِ نفس کشیدن رو هم ازم بگیر ...

سرزنشم نکن !!!

تکرار ِ دوباره ها داره دیوونم میکنه ...

خیلی دلم گرفته ...

دیگه نمی تونم ادامه بدم ...

حس میکنم به آخر خط رسیدم ...

همونجایی که ازش میترسیدم ...

خــــــــــــــــــدایا !!!

امشب فقط

دوتا بال از جنس مرگ و یه آسمون ِ بارونی میخوام ...

                                             ن اشک دلتنگی

قابل توجه بعضی { مثلاً } صاحب نظران که بدون دعوتنامه میان اینجا وخیلی محرمانه(بدون ذکر اسم وایمیل ) اظهار نظر میکنن باید بگم که :

بنده ادعای وبلاگنویسی ندارم شعر و متنی که تو این وبلاگ هست فقط و فقط حرف دِلـَمه . دوس دارم اینجا بنویسم ... نه این مطالب رو از وبلاگ مفنامیک و دیازپام کش رفتم و نه برای بالا بردن آمار نظراتِ وبلاگم آگهی ِ ترحیم ِ دوستامو اینجا گذاشتم ... ( به کاری که تو میکنی و دوستاتو الکی الکی می کشی و انا لله راه میندازی میگن قتل از نوع حرفه ای فقط برای بالا بردن آمار نظرات ... ! )

 

قبل از عید یکی از دوستاتو کُشتی و هِی آه و ناله کردی که مُرد مُرد چرا مُرد ... یکماه نشده بود همه فهمیدن این استراتژی فقط واسه افزایش نظراتت بوده ...تو هم وبلاگتو دادی دستِ امون ِ خدا و یه لونه جدید ساختی (ایول بابا وبلاگ نویس بابا روشن فکر) ... حالا هم که دوباره عکس یکی دیگه رو گذاشتی و دوباره تکرار همون جمله مُرد مُرد چرا مُرد ..والا منکه ترجیح میدم وبلاگم تکراری باشه ولی چوپان دروغگو نباشم که قرار شه هر ماه یکبار واسه اینکه دروغام لُو نره وبلاگمو عوض کنم.

دارم کم کم به این نتیجه می رسم که موضوع وبلاگت به روان پریشی ِتو مربوط میشه نه مشکلات جامعه .....

موندم چجوریاس اینجوریاس که ادعای وبلاگنویسی داری ؟؟؟

...

پی نوشت : اینجا محل مسکونیه ... عبور و مرور کامیون اکیدا ممنوع !!!

 

 

دلم گرفته